.......................ΜάΑύγουστος 2018... ..........................Σελίδες προβληματισμού πολιτών της Ανατολικής Αττικής............................

..."Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη... Νίκος Μπελογιάννης

................Ανατροπή του καπιταλισμού και όχι διαχείριση...

"η χώρα δεν έχει ανάγκη από μια συμφωνία γενικά. έχει ανάγκη από μια έξοδο από τα αδιέξοδα των μνημονίων, από μια σύνθετη πολιτική διεξόδου και αναγέννησης σε όλους τους τομείς, παραγωγικής και πνευματικής – κοινωνικής, εθνικής ανασυγκρότησης, που δεν μπορεί να γίνει μέσα από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τους όρκους πίστης στις συνθήκες της ε.ε., χωρίς έναν σταθερό προσανατολισμό για μια νέα θέση της χώρας στον γεωπολιτικό άξονα. [ο δρόμος της αριστεράς]

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΑΝΥΠΑΚΟΗ στον νεοφιλελευθερισμό

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

Μαρξισμός: αλλοτρίωση και ταυτότητα

   ΘΕΩΡΙΑ   

Νικόδημος

1. Σήμερα θα κοιτάξουμε μια πολύ θετική άποψη του μαρξισμού.

Ο κάποτε μεγάλος, τώρα μαραζιάρης Μαρξ (ναι, του ιστορικού υλισμού) επίσης ασχολήθηκε με το θέμα της ταυτότητας. Νεαρός ων ακόμα, εξόριστος στο Παρίσι, έγραψε (1844) πολλά στο έργο που δημοσιεύθηκε μόλις το 1932 με τον τίτλο Χειρόγραφα… (μτφ Νίκου Μπαλή, Διεθνής Βιβλιοθήκη, 1994, Αθήνα). Έγραψε εκτεταμένα, συχνά ορθά, μα μάλλον θεωρητικά για το θέμα.
Ο άνθρωπος αποξενώνεται από τη Φύση, από την ανθρωπότητα και από τον ίδιο τον εαυτό του. Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πια ποιος είναι.
Στα νερόβραστα εγχειρίδια του μαρξισμού αναφέρεται ως αιτία η εμπορευματοποίηση της εργασίας, η ατομική ιδιοκτησία και άλλα άσχετα. Όμως ο Μαρξ προσδιορίζει την πλεονεξία. «Οι μοναδικοί τροχοί που θέτει σε κίνηση η πολιτική οικονομία είναι η πλεονεξία και ο πόλεμος ανάμεσα στους πλεονέκτες, ο ανταγωνισμός» (σ 83).
Πέρα και από την πλεονεξία εντοπίζει ένα είδος άγνοιας, μια αδυναμία του νου: μια κατάσταση «διανοητικής σύγχυσης του ανθρώπου» (σ 100).
Πρώτα, λοιπόν, είναι η ψυχοσύνθεση και μετά το οικονομικό υπόβαθρο.
2. Είμαστε «χαμένοι» και «φευγάτοι»: ψάχνουμε να βρούμε τον εαυτό μας και δεν τον βρίσκουμε διότι «έφυγε, χάθηκε».
Αυτό συμβαίνει στον καπιταλισμό όπου εμείς πάψαμε να είμαστε άνθρωποι, πρόσωπα, και γίναμε γρανάζια σε μια κολοσσιαία μηχανή που δεν μπορούμε πια να ελέγξουμε. Συχνά δεν ξέρουμε τι είναι το τελειωμένο προϊόν της εργασίας μας και δεν ερχόμαστε σε επαφή με τον χρήστη όπως γινόταν σε παλαιότερες εποχές, οπότε, λόγω εκείνης της επαφής, οι παραγωγοί ένιωθαν κοινωνικά χρήσιμοι.
Έτσι, ο άνθρωπος πέφτει (εμείς έχουμε πέσει) στην κατάσταση αλλοτρίωσης ή αποξένωσης από την οικουμενική πανανθρώπινη φύση μας.
Στα μεταγενέστερα έργα του (Πρόλογος στη Συμβολή στην Κριτική της Πολιτικής ΟικονομίαςΚεφάλαιο κλπ) ο Μαρξ παρουσιάζει την αλλοτρίωση κυρίως στον καταμερισμό της εργασίας που, καθώς έτσι τεμαχίζονται οι εξειδικευμένες εργασίες (ένας τεντώνει το υλικό, άλλος το κόβει, τρίτος του δίνει σχήμα κοκ), ο εργαζόμενος μένει μακριά από το τελειωμένο προϊόν. Και σε αυτή την άποψη εμμένουν οι «μαρξιστές» - στους αλλοτριωμένους εργάτες στον χώρο της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών.

Αλλά ο Μαρξ υπονοούσε κάτι βαθύτερο, λεπτότερο.

3. Η τελική χοντρότερη κατάσταση είναι η γενική λατρεία της παραγωγής, η ταύτιση με κάθε στάδιο στην παραγωγή του προϊόντος και ο «φετιχισμός των εμπορευμάτων» όπου ο άνθρωπος, μέσω εικόνων και παραστάσεων στον νου του, πιστεύει πως ο ίδιος είναι π.χ. το αυτοκίνητό του και υποφέρει αν αυτό πάθει κάτι (γρατζουνιστεί, σκάσει λάστιχο).
Είναι παράξενο πως ο άνθρωπος σκλαβώνεται στα προϊόντα της δικής του παραγωγής μέσω επιθυμίας, απώλειας μέτρου και ταύτισης. Και η πιο ισχυρή άποψη αυτής της αλλοτρίωσης και ταύτισης εκδηλώνεται στην ιδιοκτησία, και μάλιστα στην ιδιοκτησία της γης που έχει τρομερές προεκτάσεις κι επηρεάζει όχι μόνο την οικονομία μα τη σύνολη ζωή των ανθρώπων και όλες τις κοινωνικές τους σχέσεις.
Στις σύγχρονες συνθήκες η γη ανήκει στους λίγους (ή στο κράτος) και οι άκληροι πρέπει να πληρώσουν για να έχουν τόπο κατοικίας κι εργασίας. Όπως το θέτει ο Μαρξ, «ένα τμήμα της κοινωνίας εδώ ζητάει από άλλο έναν φόρο υποτελείας για το δικαίωμα να κατοικεί στη γη».
4. Όπως κάθε γνωστικός άνθρωπος, και ο Μαρξ διαπίστωσε πως η επιθυμία και διεκδίκηση για αποκλειστική κτήση και χρήση δημιουργεί τον ανταγωνισμό μέχρι εξόντωσης του ανταγωνιστή, αντιπάλου κι εχθρού. «Όλες οι φυσικές και πνευματικές ιδιότητες αντικαταστάθηκαν στην απόλυτη αποξένωση… με την αίσθηση του έχειν».
Η αίσθηση «του έχειν» πολύ γρήγορα και ανεπαίσθητα γίνεται πλεονεξία και φυσικά καλύπτει όχι μόνο υλικά αγαθά (ρούχα, σπίτια, τρόφιμα κλπ) μα και πρόσωπα, οικογένεια, συνεργάτες, κράτος, θρησκεία, επιστήμες, τέχνες κλπ.
Για να επιβιώσουν οι άνθρωποι, συχνά βρίσκονται σε αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον παρότι ανήκουν οι ίδιοι στη σύνολη Φύση. Κυνηγούν τα τεχνητά προϊόντα της εργασίας τους λησμονώντας την αρχική ενότητά τους με τη Φύση και σκλαβώνονται σε αυτά. Εξίσου συχνά βρίσκονται σε αντίθεση με άλλους ανθρώπους που νιώθουν εξίσου ξεχωριστοί και απειλούμενοι καθώς όλοι λησμονούν την ενότητα της Ανθρωπότητας, το είδος όπου ανήκουν.
«Η ζωή του τώρα δεν ανήκει στον ίδιο αλλά στο αντικείμενο όπου την έχει εναποθέσει» (σ 86). Και η φύση, που είναι το «ανόργανο σώμα του ανθρώπου» γίνεται μια απειλητική, αλλότρια δύναμη. Ταυτόχρονα, ένας άνθρωπος «αποξενώνεται από άλλους και ο καθένας από την ουσιαστική φύση του» (σ 96).
5. Η τελευταία και για πολλούς χειρότερη άποψη είναι η εσωτερική σύγκρουση: «’Όταν ο άνθρωπος συγκρούεται με τον εαυτό του, συγκρούεται με άλλον άνθρωπο» (σ 96).
Η θεραπεία της ανώμαλης, αφύσικης κατάστασης κατά τον Μαρξ είναι ο κομμουνισμός. Προσέξτε τι λέει εδώ! Η ατομική ιδιοκτησία «δεν είναι η αιτία της αλλοτριωμένης εργασίας μα η συνέπειά της» (σ 100)! Αλλά ο κομμουνισμός ήταν για τον Μαρξ όχι μια κατάσταση «αταξικής κοινωνίας» αλλά μια «πραγματική κίνηση που καταργεί τη σημερινή κατάσταση πραγμάτων» (Γερμανική Ιδεολογία, 2η εκδ., Gutenberg, τόμος Α’, σ 82).
Αναγνώριζε 3 είδη κομμουνισμού. Τα δυο πρώτα είναι χοντρά, χυδαία. Μόνο στο 3ο έχουμε «τη θετική υπέρβαση της ιδιωτικής περιουσίας, δηλαδή της ανθρώπινης αυτό-αποξένωσης, άρα… την πλήρη ανόρθωση του ανθρώπου στον εαυτό του» (σ 129)!
Αλλά τι σημαίνει αυτό; Πώς υπερβαίνουμε την κτητικότητα που επιφέρει αποξένωση; Ποιος/ποια είμαι «στον εαυτό μου»;
Καταλαβαίνουν άραγε και οι μαρξιστές τι εννοεί εδώ ο Μαρξ με την «υπέρβαση» και την «πλήρη ανόρθωση στον εαυτό»;

___________

Σάββατο 5 Μαΐου 2018

Καρλ Μαρξ - Σήμερα, 200 χρόνια από την γέννησή του, μπορούμε με απόλυτη βεβαιότητα να τον θεωρήσουμε ως τον μοναδικό στοχαστή ο οποίος, με τη θεωρία του αλλά και με την πολιτική του δράση, κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο



         ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι να τον αλλάξουμε...     

Τι έκανε ο Μαρξ; Γύρισε όλο τον κόσμο ανάποδα. Η μεθοδολογία του, η θεωρία του, η κριτική του αποδείκνυε σε όλες τις στιγμές της ένα πράγμα: η ίδια η πραγματικότητα σου δίνει τα εργαλεία. Αρκεί να μπορείς να τα αξιοποιήσεις σωστά και τότε θα διαπιστώσεις ότι η πολυπόθητη ερμηνεία του κόσμου είναι ακριβώς η ίδια η δυνατότητα αλλαγής του.
Οι φιλόσοφοι έχουν με διάφορους τρόπους ερμηνεύσει τον κόσμο. Το ζήτημα είναι να τον αλλάξουμε
Αυτή η φράση του Μαρξ, η περίφημη 11η Θέση στον Φόυερμπαχ, έμελλε να είναι η μεγαλύτερη θεωρητική υπόσχεση που πραγματοποιήθηκε στην ιστορία των Ιδεών.
Κατά καιρούς πολλοί φιλόσοφοι, θεωρητικοί, στοχαστές και επιστήμονες όλων των κλάδων θεώρησαν ότι μπορούν να βρουν το νόημα της ζωής, να αποκωδικοποιήσουν τον μάταιο τούτο κόσμο. Κάποιοι μάλιστα πίστεψαν ότι τα κατάφεραν.
Αυτά σε άλλες εποχές. Τότε που η θεωρία και η φιλοσοφία είχαν μια άλλη σχέση με την πραγματικότητα. Την ερμήνευαν, την δικαιολογούσαν, προσπαθούσαν να την κατανοήσουν ή να την προβλέψουν. Πολλά θεωρητικά εγχειρήματα έμειναν απλές ιδέες. Άλλα απέτυχαν να συγκινήσουν τις μάζες. Άλλα απλά επιβεβαίωσαν την αυταρέσκεια της διανόησης και εγκλωβίστηκαν στην κατασκευή εννοιών που θα ήταν απρόσιτες για το κοινό και θα ενδιέφεραν μια μικρή ελίτ.
Τι έκανε ο Μαρξ; Γύρισε όλο τον κόσμο ανάποδα. Η μεθοδολογία του, η θεωρία του, η κριτική του αποδείκνυε σε όλες τις στιγμές της ένα πράγμα: η ίδια η πραγματικότητα σου δίνει τα εργαλεία. Αρκεί να μπορείς να τα αξιοποιήσεις σωστά και τότε θα διαπιστώσεις ότι η πολυπόθητη ερμηνεία του κόσμου είναι ακριβώς η ίδια η δυνατότητα αλλαγής του.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κατάφερε ο Μαρξ ήταν να δείξει πως ο κόσμος αλλάζει. Η ιστορία προχωράει μέσα από τις αντιφάσεις της. Η ιδέα αυτή δεν ήταν καινούρια, ωστόσο όταν γειώνεται με τα πραγματικά στοιχεία της πραγματικής ζωής, δηλαδή τις παραγωγικές σχέσεις, τις συνθήκες διαβίωσης των εργατών, την επιστημονική εξήγηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών, τις ιστορικές συνθήκες που οδήγησαν σε εξεγέρσεις και παλινορθώσεις, τότε καταλαβαίνει κανείς γιατί ο Μαρξ ήταν ο κορυφαίος στοχαστής στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Τίποτα μετά από αυτόν δεν ήταν ίδιο. Καμία επιστήμη δεν μπορούσε να θεμελιώσει την παραμικρή πρόταση χωρίς αναφορά στο έργο του. Κανενός άλλου επιστήμονα η επιρροή δεν ήταν τόσο σημαντική.
Σήμερα, 200 χρόνια από την γέννησή του, μπορούμε με απόλυτη βεβαιότητα να τον θεωρήσουμε ως τον μοναδικό στοχαστή ο οποίος, με τη θεωρία του αλλά και με την πολιτική του δράση, κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο. Κι ας πνίγηκαν στο αίμα οι περισσότερες επαναστάσεις. Κι ας χάσαμε αγώνες που δώσαμε και άλλους που δεν δώσαμε. Το ζήτημα είναι ότι τον κόσμο τον αλλάξαμε. Και όσο υπάρχει ένας κομμουνιστής, ένας άνθρωπος που θα εμπνέεται από τον Μαρξ και το έργο του πάνω σε αυτή τη γη, θα γνωρίζουμε πως τον κόσμο θα τον αλλάξουμε και πάλι.

Κυριακή 8 Απριλίου 2018

Παραδόθηκε και οδηγήθηκε στη φυλακή ο πρώην πρόεδρος, Λούλα

ΔΙΕΘΝΗ

Δραματικές στιγμές  και  εικόνες στη Βραζιλία:  



Συγκλονίζεται η χώρα της Λατινικής Αμερικής από την υπόθεση
Διαμαρτυρίες από οπαδούς του πρώην προέδρου, αιχμές κατά του δικαστή
Οπαδοί του τον εμπόδισαν χθες να παραδοθεί στις Αρχές
«Να μην έρθει σε επαφή με άλλους κρατούμενους» η διαταγή του δικαστή

Ο πρώην πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα έφθασε αργά το βράδυ του Σαββάτου (τοπική ώρα· το πρωί της Κυριακής ώρα Ελλάδας) στη φυλακή της ομοσπονδιακής αστυνομίας στην Κουριτσίμπα, στο νότιο τμήμα της χώρας, όπου θα αρχίσει να εκτίει την ποινή 12 ετών κι ενός μήνα κάθειρξης που του επιβλήθηκε για υπόθεση διαφθοράς, κατέγραψαν οι κάμερες βραζιλιάνικων τηλεοπτικών σταθμών που καλύπτουν απευθείας τις εξελίξεις στην υπόθεση.
Ο Λούλα, εμβληματική μορφή της βραζιλιάνικης αριστεράς και φαβορί των προεδρικών εκλογών του Οκτωβρίου, μετήχθη αεροπορικώς στην Κουριτσίμπα μετά την παράδοσή του στην αστυνομία στο Σάου Πάουλου νωρίτερα.

Διαμαρτυρίες οπαδών έξω από τη φυλακή
Εκατοντάδες αντίπαλοι του Λούλα, ντυμένοι στα κίτρινα και στα πράσινα -τα εθνικά χρώματα- περίμεναν συγκεντρωμένοι μπροστά στη φυλακή. Εκτόξευσαν πυροτεχνήματα κι άρχισαν να χτυπάνε κατσαρόλες για να γιορτάσουν τη στιγμή, κραυγάζοντας συνθήματα όπως «ζήτω ο Σέρζιου Μούρου», ο δικαστής που πέρυσι καταδίκασε τον Λούλα σε πρώτο βαθμό και αυτή την εβδομάδα διέταξε να φυλακιστεί ο πρώην πρόεδρος της χώρας.


Το απόγευμα του Σαββάτου ο Λούλα αρχικά εμποδίστηκε από υποστηρικτές του να παραδοθεί στην αστυνομία, στην έδρα του συνδικάτου όπου ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα, όπου εκτυλίχθηκαν χαοτικές σκηνές.



Στη φυλακή στην Κουριτσίμπα περιμένει τον πρώην αρχηγό του Κράτους ένα κελί 15 τετραγωνικών μέτρων, εφοδιασμένο με τουαλέτα και ντους. Ο δικαστής Μούρου έχει δώσει εξάλλου εντολή ο πρώην πρόεδρος να μην έλθει σε επαφή «με άλλους κρατούμενους» ώστε να μην διατρέξει «κανέναν κίνδυνο η ηθική ή η σωματική του ακεραιότητα».


altsantiri

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

Αναρχισμός vs Μαρξισμός: Αντίπαλοι ή σύντροφοι;

ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ

Επιμέλεια: Χρήστος Αβραμίδης*

Το συνεταιριστικό βιβλιοπωλείο και καφέ «Ακυβέρνητες Πολιτείες» διοργάνωσε την εκδήλωση όπου παρουσιάστηκε το βιβλίο που εξέδωσε ο συνεταιρισμός με τίτλο «Επαναστατικές συγγένειες: Τα κόκκινα & τα μαύρα αστέρια μας»
Ομιλητές ήταν οι Λία Γιυόκα, από τις εκδόσεις των ξένων, ο Γιώργος Στεφανίδης, από την ομάδα «Πλατύπους» και ο συγγραφέας Μικαέλ Λεβύ. Ενώ στη ακολούθησε πλούσια κουβέντα.

Ακολουθεί σημείωμα από τους εκδότες και διοργανωτές

Η ιστορία του εργατικού κινήματος αφηγείται με λεπτομέρειες τις διαφωνίες, τις διαμάχες και τις αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους μαρξιστές και τους αναρχικούς. Οι οπαδοί των δύο ρευμάτων δεν παραλείπουν να καταπιάνονται με θεωρητικά ή ιστοριογραφικά κείμενα με τα οποία καταγγέλλουν τις αθλιότητες του αντιπάλου.

Ορισμένοι από αυτούς κατέληξαν να είναι ειδικοί σε αυτήν τη διαδικασία ηθικής «εκτέλεσης» του άλλου. Στον αντίποδα βρίσκεται το βιβλίο των Ολιβιέ Μπεζανσενό και του Μικαέλ Λεβύ:
“Το αντικείμενο του βιβλίου μας είναι ακριβώς το αντίθετο. Τοποθετείται κάτω από το έμβλημα της Α΄ Διεθνούς –της οποίας τα εκατοστά πεντηκοστά γενέθλια γιορτάστηκαν το 2014 (28 Σεπτεμβρίου 1864)–, μιας πλουραλιστικής επαναστατικής ένωσης, στο πλαίσιο της οποίας συνέβησαν, τουλάχιστον κατά τα πρώτα χρόνια της, αξιοσημείωτες συγκλίσεις ανάμεσα στα δύο αυτά ρεύματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Υπάρχει λοιπόν μια άλλη πλευρά της ιστορίας, όχι λιγότερο σημαντική, αλλά συχνά ξεχασμένη και συχνά αποκλεισμένη από τη συζήτηση. Είναι αυτή των συμμαχιών και της έμπρακτης αλληλεγγύης μεταξύ αναρχικών και μαρξιστών. Αυτή η ιστορία, αν και όχι πολύ γνωστή, είναι μεγάλη. Διαρκεί περισσότερο από έναν αιώνα και συνεχίζει.


Βέβαια, δεν υποτιμούμε και τις αντιπαραθέσεις, ειδικά τη ματωμένη αναμέτρηση στην Κρονστάνδη το 1921, στην οποία αφιερώνουμε ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Αλλά και η αδερφική συνύπαρξη σε κοινούς αγώνες υπήρξε επίσης ένα σύνηθες φαινόμενο μετά την Κομμούνα του Παρισιού. Το επιβεβαιώνουν μεγάλες μορφές, όπως η Λουίζ Μισέλ ή ο υποδιοικητής Μάρκος, μορφές οι οποίες κέρδισαν την προσοχή και τη συμπάθεια τόσο των μαρξιστών όσο και των ελευθεριακών, αλλά και στοχαστές που ενσάρκωσαν την ευαισθησία του ελευθεριακού μαρξισμού, όπως ο Βάλτερ Μπένγιαμιν, ο Αντρέ Μπρετόν ή ο Ντανιέλ Γκερέν. Μια σειρά ζητημάτων αποτελούν πρόσκομμα ανάμεσα στον σοσιαλισμό και τον αναρχισμό και δίχαζαν πάντα μαρξιστές και ελευθεριακούς. To θέμα πλέον δεν είναι τόσο να επιλύσουμε τα ζητήματα που προκύπτουν από αυτήν τη συζήτηση, όσο να εκμεταλλευτούμε όλη αυτήν τη σκέψη για να βρούμε τα πεδία μιας ενδεχόμενης συνεννόησης. Τα ερωτήματα που τίθενται εδώ δεν έχουν πρόθεση να είναι εξαντλητικά. Επιλέξαμε να συζητήσουμε για την «κατάληψη της εξουσίας», τον οικο-σοσιαλισμό, τον σχεδιασμό, τον φεντεραλισμό, την άμεση δημοκρατία, τη σχέση συνδικάτου/κόμματος.”
Σ’ αυτό το μάχιμο και επίκαιρο βιβλίο οι δύο συγγραφείς εκφράζουν την δική τους αγωνία για σύγκλιση των δύο ιστορικών ρευμάτων του επαναστατικού εργατικού κινήματος σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση:
“Η προσδοκία μας είναι το μέλλον να είναι κόκκινο και μαύρο: ο αντικαπιταλισμός, ο σοσιαλισμός ή ο κομμουνισμός του 21ου αιώνα, πρέπει να στηριχθεί σε αυτές τις δύο πηγές ριζοσπαστισμού. Εμείς θέλουμε να σπείρουμε τον σπόρο του ελευθεριακού μαρξισμού, με την ελπίδα να βρει γόνιμο έδαφος για να αναπτυχθεί και να δώσει φύλλα και καρπούς.”


Λίγα λόγια για τους συγγραφείς

Ο Olivier Besancenot γεννήθηκε το 1974 στο Παρίσι. Σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ και σήμερα εργάζεται ως ταχυδρόμος. Έχει διατελέσει στέλεχος της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Λίγκας [LCR] και υποψήφιός της στις γαλλικές προεδρικές εκλογές του 2002 και του 2007, ενώ το 2008 συμμετείχε στην ίδρυση του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος [NPA].
Ο Michael Löwy γεννήθηκε το 1938 στο Σάο Πάολο. Σπούδασε κοινωνικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο, απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης κάτω από την καθοδήγηση του Lucien Goldmann, ενώ εργάστηκε ως λέκτορας πολιτικής φιλοσοφίας στα Πανεπιστήμια του Τελ Αβίβ και του Μάντσεστερ. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Παρίσι το 1969, όπου δούλεψε με τον Νίκο Πουλαντζά στο Πανεπιστήμιο του Βενσάν. Σήμερα είναι επίτιμος διευθυντής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών [CNRS], ενώ διδάσκει στην École des Hautes Etudes en Sciences Sociales [EHESS]. Είναι από τα ιδρυτικά στελέχη του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ, του Οικοσοσιαλιστικού Διεθνούς Δικτύου και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος [ΝΡΑ].


Μετάφραση από τα γαλλικά:
Γιάννης Ανδρουλιδάκης – Δημήτρης Κουσουρής
Επιμέλεια: Άννα Μανούκα
Διορθώσεις: Λευτέρης Καραμήτρου
Σχεδίαση εξωφύλλου: Μαριάνθη Βεζερτζή
Σελιδοποίηση: Σωκράτης Παπάζογλου

_____________

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας: Λέμε STOP στη Mall-υνση



25.02.2018 - 11:00


Σας καλούμε την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου στις 11.00 το πρωί στο ΚΥΒΕ (Εθνάρχου Μακαρίου 1 & Κηφισού, Περιστέρι ) στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κυβερνητική απόφαση για την κατασκευή mall, ταφόπλακα στις περιοχές μας
Λέμε ΟΧΙ στην  κατασκευή mall στο οικόπεδο «Μουζάκη», Κηφισού & Λένορμαν, από την Artume-Black Rock. Στην πολυεθνική που έβαλε στόχο να εκμεταλλευτεί τη φήμη και την ιστορικότητα του αρχαιολογικού χώρου της Ακαδημίας Πλάτωνα για να χτίσει τερατούργημα «εμπορικό-ψυχαγωγικό-πολιτιστικό» κέντρο 45.000 τ.μ και να αφαιμάξει τις τοπικές αγορές στη Δυτική Αθήνα.
Λέμε ΟΧΙ στα σχέδια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που συνεχίζει επάξια την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ, παραδίδοντας τον αρχαιολογικό χώρο του Πλάτωνα στο βωμό των κερδών μιας πολυεθνικής σε βάρος των κοινών δημόσιων αγαθών για τους πολίτες της Αθήνας.
Απαιτούμε την πραγματική αναβάθμιση της Ακαδημίας Πλάτωνα, με επίκεντρο τον Αρχαιολογικό χώρο ως χώρο ελεύθερο, δημόσιο ανοιχτό για όλους τους πολίτες και όχι για τα κέρδη της πολυεθνικής.
Σας καλούμε  
την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου στις 11.00 το πρωί στο ΚΥΒΕ (Εθνάρχου Μακαρίου 1 & Κηφισού, Περιστέρι ) στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην κυβερνητική απόφαση για την κατασκευή mall, ταφόπλακα στις περιοχές μας
Το Συντονιστικό για την αναβάθμιση της Ακαδημίας Πλάτωνα –ενάντια στο mall
Mail επικοινωνίας: mata.pap@gmail.com


~~~~~~~~~~~~~
Με την υπογραφή του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη του προεδρικού διατάγµατος που καθορίζει τους όρους δόµησης τεσσάρων οικοδοµικών τετραγώνων στην περιοχή της Ακαδηµίας Πλάτωνα, ανοίγει ο δρόµος για την κατασκευή του Mall δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο της Ακαδηµίας.

Επι­πλέ­ον, υπο­γρά­φη­κε «µνη­µό­νιο συ­νερ­γα­σί­ας» ανά­µε­σα στο ΥΠΕΝ και την ιδιο­κτή­τρια εται­ρεία Artume, θυ­γα­τρι­κή της BlackRock, στο οποίο «προσ­διο­ρί­ζε­ται πλαί­σιο ενερ­γειών για την εξυ­πη­ρέ­τη­ση ανα­γκών δη­µο­σί­ου συ­µφέ­ρο­ντος». Για την υλο­ποί­η­ση αυτών των ενερ­γειών και την κα­τάρ­τι­ση ακρι­βούς χρο­νο­δια­γρά­µµα­τος υπεύ­θυ­νοι είναι τώρα η εται­ρεία, το ΥΠΕΝ και οι εµπλε­κό­µε­νοι Δήµοι.

Πρό­κει­ται για την τε­λι­κή ικα­νο­ποί­η­ση των αι­τη­µά­των της εται­ρεί­ας στο ακέ­ραιο, µια δια­δι­κα­σία που ξε­κί­νη­σε µε την αγορά του οι­κο­πέ­δου πριν από δέκα χρό­νια, στη διάρ­κεια της οποί­ας όλες οι κυ­βερ­νή­σεις άλ­λα­ζαν νό­µους και δια­τά­ξεις, ώστε να αντα­πο­κρί­νο­νται στις απαι­τή­σεις της. Έτσι µετά τις κυ­βερ­νή­σεις Πα­παν­δρέ­ου και Σα­µα­ρά, και η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ υπα­κού­ει κατά γρά­µµα τις απαι­τή­σεις της εται­ρεί­ας, πα­ρό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως αντι­πο­λί­τευ­ση κα­τήγ­γει­λε την κα­τα­στρα­τή­γη­ση της νο­µι­µό­τη­τας και ήταν αντί­θε­τος µε την ανέ­γερ­ση Mall δίπλα στον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώρο, µε πολλά στε­λέ­χη του να πρω­το­στα­τούν στους αγώ­νες ενά­ντια στο Mall.
Μας πα­ρου­σιά­ζουν µά­λι­στα το «µνη­µό­νιο συ­νερ­γα­σί­ας» ως κάτι θε­τι­κό, που θα οδη­γή­σει στην «ανά­πλα­ση και ανα­βά­θµι­ση της ευ­ρύ­τε­ρης πε­ριο­χής». Μέσα στα αντα­πο­δο­τι­κά οφέλη που η Artume δε­σµεύ­ε­ται να υλο­ποι­ή­σει, είναι η δη­µιουρ­γία ζώνης πρα­σί­νου γύρω από τον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώρο, η οποία θα λει­τουρ­γεί ως χώρος «ανά­πτυ­ξης ήπιων υπαί­θριων αθλη­τι­κών δρα­στη­ριο­τή­των και υπαί­θριων δρα­στη­ριο­τή­των ανα­ψυ­χής» και θα επι­τευ­χθεί µέσω της εξα­γο­ράς από την εται­ρεία ακί­νη­της πε­ριου­σί­ας όπου η Artume θα ανα­λά­βει τη συ­ντή­ρη­ση και τη λει­τουρ­γία του. Είναι σαφές ότι πρό­θε­ση της Artume είναι να εκµε­ταλ­λευ­τεί τον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώρο που θα πε­ρά­σει στον έλεγ­χό της. Και φυ­σι­κά αυτό δεν έχου­µε καµία αυ­τα­πά­τη ότι θα γίνει «προς όφε­λος των δη­µο­τών», όπως ισχυ­ρί­ζο­νται στο µνη­µό­νιο, αλλά µε µο­να­δι­κό σκοπό το κέρ­δος τους. Όσο για τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας που υπό­σχο­νται, γνω­ρί­ζου­µε πάρα πολύ καλά ποιες είναι οι συν­θή­κες ερ­γα­σί­ας σε αυτές τις πο­λυ­ε­θνι­κές. Για µε­ρι­κές κα­κο­πλη­ρω­µέ­νες θέ­σεις µε απλή­ρω­τες υπε­ρω­ρί­ες, θα χα­θούν εκα­το­ντά­δες θέ­σεις στα µα­γα­ζιά που θα κλεί­σουν στην Ακα­δη­µία Πλά­τω­νος, στον Κο­λω­νό και στο Πε­ρι­στέ­ρι. Το µνη­µό­νιο συ­νερ­γα­σί­ας που υπέ­γρα­ψε ο Στα­θά­κης είναι πα­νο­µοιό­τυ­πο µε αυτό που είχε υπο­γρα­φεί ανά­µε­σα στην Artumeκαι το Δήµο Αθη­ναί­ων το 2012, µε το δή­µαρ­χο Κα­µί­νη να είναι κι αυτός υπέ­ρµα­χος της κα­τα­σκευ­ής του Mall.

Ωστό­σο τί­πο­τα δεν έχει τε­λειώ­σει. Ο αγώ­νας των κα­τοί­κων και των συλ­λο­γι­κο­τή­των της πε­ριο­χής έχει κα­θυ­στε­ρή­σει δέκα χρό­νια την υλο­ποί­η­ση των σχε­δί­ων τους. Μετά από δέκα χρό­νια αγώνα δεν σκο­πεύ­ου­µε να τα πα­ρα­τή­σου­µε τώρα και να τους χα­ρί­σου­µε τον αρ­χαιο­λο­γι­κό χώρο και το πάρκο που ανή­κουν στους δη­µό­τες. Συ­νε­χί­ζου­µε να διεκ­δι­κού­µε την ου­σια­στι­κή ανα­βά­θµι­ση της πε­ριο­χής και ανά­δει­ξη του αρ­χαιο­λο­γι­κού χώρου µε την κα­τα­σκευή του Μου­σεί­ου της Πό­λε­ως των Αθη­νών που έχει µεί­νει στα χαρ­τιά, µε την ενο­ποί­η­ση των αρ­χαιο­λο­γι­κών χώρων, και φυ­σι­κά µε τη δη­µιουρ­γία ζώνης πρα­σί­νου που να δη­µιουρ­γη­θεί από το Δήµο και να ανή­κει πρα­γµα­τι­κά στους δη­µό­τες.

Το Συ­ντο­νι­στι­κό ενά­ντια στο Mallκα­λεί σε σύ­σκε­ψη την Κυ­ρια­κή 28 Γε­νά­ρη στις 11 το πρωί στην «Περ­πε­ρού­να», Γα­στού­νης 8 και Πλά­τω­νος,Ακα­δη­µία Πλά­τω­νος, όπου θα συ­µµε­τέ­χουν φο­ρείς, συλ­λο­γι­κό­τη­τες και δη­µό­τες από το 4ο δια­µέ­ρι­σµα, το Πε­ρι­στέ­ρι και το Αι­γά­λεω, για να ορ­γα­νώ­σου­µε τα επό­µε­να βή­µα­τά µας. Εκεί θα προσ­διο­ρι­στούν και οι λε­πτο­µέ­ρειες µιας µε­γά­λης εκ­δή­λω­σης που προ­γρα­µµα­τί­ζε­ται να γίνει στο ΚΥΒΕ Πε­ρι­στε­ρί­ου, που θα πε­ρι­λα­µβά­νει συ­ζή­τη­ση και συ­νέ­ντευ­ξη τύπου. Η συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φία των κα­τοί­κων είναι αντί­θε­τη στη δη­µιουρ­γία του Mall, και όλοι µαζί µπο­ρού­µε να το απο­τρέ­ψου­µε.

___________
*Η Έφη Γα­ρί­δη είναι Κοι­νο­τι­κή Σύ­µβου­λος 4ης ΔΚ Αθή­νας
*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ: Αλλο ένα επεισόδιο στο έργο τρόμου που ζούμε της "χρήσιμης αριστεράς", που πράττει όσα δεν τόλμησε η δεξιά...


ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ: Αλλο ένα επεισόδιο στο έργο τρόμου που ζούμε 
της "χρήσιμης αριστεράς", που πράττει όσα δεν τόλμησε η δεξιά...

-| Του Γ. Γ. // Στο "Βαθύ Κόκκινο" |-

Δεν έχει μείνει σε κανέναν αμφιβολία ότι η ανάλγητη και αδίστακτη αυτή συγκυβέρνηση θα κάνει τα πάντα για να ανταποκριθεί, σαν υπηρετικό πολιτικό προσωπικό που είναι ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών, στα κελεύσματα των αφεντικών της.
Σήμερα, όπως ήταν αναμενόμενο και όπως το είχε υποσχεθεί στην κλίκα των συμβολαιογράφων που επέλεξαν να γίνουν τσιράκια των αρπακτικών για να καταλήξει η λαϊκή περιουσία σε θησαυροφυλάκια τραπεζιτών και κερδοσκοπικών fund, προωθεί νόμο που μας γυρίζει στις πιο σκοτεινές εποχές της σύγχρονης ιστορίας, νομιμοποιώντας και με την σφραγίδα της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τις πολιτικές διώξεις.
Ετσι, λοιπόν, το υπουργείο Δικαιοσύνης κατέθεσε τροπολογία, η οποία αναμένεται να ψηφιστεί αύριο, η οποία προβλέπει την αυτεπάγγελτη δίωξη που θα συνοδεύεται με ποινή φυλάκισης σε όσους εκδηλώνουν την αλληλεγγύη τους σε δανειολήπτες που έχουν πέσει στα νύχια τραπεζιτών – τοκογλύφων και αδυνατούν να πληρώσουν τα δάνεια τους και οι οποίοι κινδυνεύουν να μείνουν άστεγοι, χάνοντας τα σπίτια τους μέσω πλειστηριασμών.
Η νομοθετική διάταξη προβλέπει «την αυτεπάγγελτη δίωξη σε όποιον προκαλεί απλή σωματική βλάβη ή απειλεί με βία ή άλλη παράνομη πράξη ή παράλειψη, σε υπάλληλο πλειστηριασμού που διενεργείται κατά τη διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης». Ενώ ο «παραβάτης», «τιμωρείται με τις προβλεπόμενες από την κείμενη νομοθεσία ποινές (φυλάκιση 6 ή 3 μηνών κατ ελάχιστο όριο κατά περίπτωση) όποιος εισέρχεται και παραμένει σε χώρους διεξαγωγής πλειστηριασμών κατά την διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης, διακόπτοντας ή διαταράσσοντας την ομαλή διεξαγωγή αυτών».
Βλέπουμε, λοιπόν, την αλληλεγγύη να στήνεται στο απόσπασμα η αλλιώς να υλοποιήστε η ρήση: "νόμος είναι το δίκιο του κεφαλαιοκράτη''. Εχουμε στην ουσία άλλο ένα επεισόδιο στο έργο τρόμου που ζούμε της "χρήσιμης αριστεράς", που πράττει όσα δεν τόλμησε η δεξιά...
Πρόκειται για μια τροπολογία που θα περάσει και θα προστεθεί στο σωρό των αντιλαϊκών μέτρων. Γιατί και τούτη η κυβέρνηση έχει τρανούς συμμάχους. Την αδράνεια , την απάθεια, την ανοχή της πλειοψηφίας των πολιτών... Ολων εκείνων που τον καναπέ τους θα αποχωριστούν μόνο σαν θα 'ρθει η ώρα να τον πλειστηριάσουν...
Οσο για το ποια είναι η αναγκαιότητα αυτής της νομοθετικής παρέμβασης, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση μας το λέει η αιτιολογική έκθεση που την συνοδεύει: «οι ρυθμίσεις αυτές υπαγορεύονται από λόγους υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος που αποσκοπούν αφενός στη στήριξη και προστασία της εθνικής οικονομίας μέσω της ακώλυτης διενέργειας των πλειστηριασμών ως μέσον ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγής ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αφετέρου στην εξασφάλιση της έννομης προστασίας των συμβολαιογράφων που διενεργούν πλειστηριασμούς ως υπάλληλοι αυτών».
Μάλιστα. Λόγοι «υπέρτερου δημοσιονομικού και δημοσίου συμφέροντος» και «προστασίας της εθνικής οικονομίας», επιβάλλουν δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να βρεθούν στον δρόμο, να δημιουργηθούν στρατιές αστέγων για να υπάρξει ενίσχυση «ενίσχυσης της ρευστότητας του χρηματοπιστωτικού συστήματος και αποφυγή ανάγκης νέας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών». Ποιο κυνική ομολογία ότι όλα αυτά γίνονται για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των τραπεζιτών δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Πέρα απ’ τις διαπιστώσεις όμως το ζητούμενο είναι άλλο: Θα παρακολουθούμε μοιρολατρικά το νέο κοινωνικό έγκλημα που έχει δρομολογήσει η άθλια συγκυβέρνηση; Μήπως επιτέλους πρέπει να βγούμε στον δρόμο και με μορφές πάλης που απαιτούν οι καταστάσεις να στείλουμε τους αντιλαϊκούς κυβερνητικούς σχεδιασμούς στην χωματερή; 
Μήπως πρέπει να ξεφύγουμε από την λογική της «ανάθεσης» -πολύ καλές είναι οι συμβολικές παρεμβάσεις συλλογικοτήτων σ’ αυτή την κατεύθυνση, όπως αυτή που έκανε χθες ο «Ρουβίκωνας» στην εφορία Αγρινίου, αλλά δεν αρκούν- και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας;
Ναι, δεν υπάρχει «συνταγή» για το πώς πρέπει να κλιμακώσουμε την δράση μας σ’ αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει όμως να την ανακαλύψουμε και να την εφαρμόσουμε.
Κι αν υπάρχει η αίσθηση ότι σήμερα δε υπάρχουν οι δυνατότητες δημιουργίας ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος που θα σταθεί ανάχωμα σ’ αυτή την βάρβαρη επίθεση ας θυμηθούμε την ρήση του Μάο που έλεγε ότι «μια σπίθα είναι αρκετή να βάλει φωτιά στον κάμπο».